Tri ključne stvari u zaštiti od zaraze koronavirusom – karantin, sapun i alkohol, su ustvari drevni izumi korišteni protiv lepre, kuge i ostalih zaraza, podsjećaju svjetski mediji.
Karantin
Karantin kao mjera za kontrolu širenja bolesti, istorijski se veze za persijskog mislioca, Ibn Sina koji je na Zapadu poznat pod imenom Avicena (980-1037). Bio je ljekar, filozof, matematičar i fizičar. Njegovo najpoznatije djelo je „Knjiga iscjeljenja i Medicinski kanon“.
U toj medicinskoj enciklopediji od pet svezaka, Avicena je prvi odredio 40-dnevnu sanitarnu izolaciju, kao metodu za izbjegavanje zaraze. Metodu je nazvao je „al-Arba'iniya“ (četrdesete), koja je kasnije doslovno prevedena na „kvarantenu“.
Karantin je bila obavezna praksa u bolnicama širom islamskog svijeta kako bi se spriječilo širenje lepre i drugih zaraznih bolesti.
Karantin se počeo češće primjenjivati u Evropi, posebno u Veneciji, za vrijeme i nakon kuge crne smrti u 14. i 15. vijeku.
Izraz „karantena“ označavao je četrdesetodnevni period kada su svi brodovi morali biti izolovani prije nego što bi putnici i posada mogli izaći na obalu.
Uspjeh ove metode u suzbijanju širenja epidemija doveo je do opstanka izraza „karantin“ do danas. Karantin sada označava sve vrste sanitarne izolacije, čak i kada traje manje od četrdeset dana.
Sapun u drevnom Vavilonu
Svjetska zdravstvena organizacija savjetuje strogu higijenu, pranje i dezinfekciju ruku, kao jednu od mjera u zaštiti od smrtonosnog virusa.
Postoje dokazi o upotrebi materijala sličnih sapunu u drevnom Vavilonu koji datiraju oko 2.800 godine prije Hrista.
Sapun kakav poznajemo danas, prvi put je proizveden na Bliskom Istoku u 10. vijeku, period koji se naziva „Zlatnim dobom islama“.
Persijski ljekar, alhemičar i filozof Abu Bakr Muhammad Ibn Zakarija Al Razi (854-925), poznat na Zapadu kao Rasis, opisao je nekoliko recepata za izradu sapuna.
U to vrijeme Sirija je bila najveći proizvođač i izvoznik sapuna u druge dijelove islamskog svijeta i u Evropu.
Do 13. vijeka proizvodnja sapuna proširila se na područje Bliskog Istoka i Sjeverne Afrike, a glavni proizvođači su bili u Fezu, Nablusu, Damasku i Alepu.
Alkohol od prije 4.000 godina
Kada je riječ o alkoholu ljudi već dugo koriste kao anestetik i dezinfekciono sredstvo.
Istoričari su utvrdili da prvi tragovi destilacije alkohola datiraju iz 2000. godine prije nove ere, u civilizaciji u doline rijeke Ind.
Dezinfekcija alkoholom uvedena je u prvoj bagdadskoj bolnici, koju je 805. godine sagradio kalif Harun al-Rašid. Ova se praksa proširila na islamski svijet, zahvaljujući uspjehu upotrebe alkohola kao dezinfekcijskog sredstva, čiji je rezultat bio povećanje broja preživljavanja pacijenata koji su podvrgnuti operaciji.
Otkrivanje dezinfekcijskog efekta alkohola dovelo je do toga da su evropski jezici prihvatili izvorni arapski naziv (al-Kuhul), što znači „suština“, naziv koji proizilazi iz metode destilacije.
Danas je globalna potražnja za medicinskim alkoholom dostigla neviđeni vrhunac. Antiseptički gelovi na bazi alkohola postali su nužni za očuvanje ruku bez koronavirusa.
Izvor: Ekspres.net
